महाभारताशी संबंधित अशा अनेक कथा ऐकायला मिळतात, ज्या तुमच्या आणि आमच्या समजण्याच्या पलीकडच्या आहेत. अशीच एक कथा शंभर कौरवांच्या जन्माशी संबंधित आहे. गांधारीने एकाच वेळी शंभर पुत्रांना कसा जन्म दिला असेल, हे ऐकून तुम्हाला नक्कीच आश्चर्य वाटेल.
गांधारी, एक नाव जिच्याशी क्वचितच कोणी परिचित असेल. महाभारतातील ते पात्र जी शिवभक्त, तपस्वी आणि सदैव सत्याच्या बाजूने होती, परंतु तिच्या पुत्रांच्या आग्रहामुळे तिला पांडवांशी न्याय न करणे भाग पडले. तिचा जन्म गांधारात झाला होता म्हणून तिचे नाव गांधारी ठेवण्यात आले होते.
आज गांधार हा अफगाणिस्तानचा एक भाग आहे, जो अजूनही गांधार म्हणून ओळखला जातो. गांधारीचा विवाह हस्तिनापूरचा राजा धृतराष्ट्राशी झाला होता. धृतराष्ट्र जन्मापासूनच अंध होते, त्यानंतर गांधारीनेही आयुष्यभर डोळ्यांवर पट्टी बांधून ठेवली होती. राजा धृतराष्ट्र आणि गांधारी यांना शंभर मुलगे आणि एक मुलगी दुशाला होती, ज्यांना आपण आज कौरव म्हणून ओळखतो.
राजा कौरव धृतराष्ट्र आणि गांधारी यांना जन्मलेल्या पुत्रांना कौरव म्हणतात. त्या सर्व शंभर पुत्रांसह एक कन्याही जन्माला आली तिचे नाव दुशाला. पहिल्या जन्मलेल्या कौरवांचे नाव दुर्योधन असे होते, जो महाभारतातील सर्वात महत्वाच्या पात्रांपैकी एक आहे. असे मानले जाते की दुर्योधन जन्माला येताच हसायला लागला. महाभारतात कौरव पांडवांच्या सैन्याविरुद्ध लढले होते आणि त्यांचा पराभवही झाला होता.
महाभारतातील आदिपर्वानुसार गांधारी ही गांधार देशाचा राजा सुबल यांची कन्या होती. कौरव धृतराष्ट्र जन्माने आंधळे होते, पण त्यांची पत्नी गांधारी ही इच्छेने आंधळी झाली होती. धृतराष्ट्राची इच्छा होती की आपल्या भावांच्या आधी त्याला मूल व्हावे, कारण नवीन पिढीतील पहिला मुलगाच राजा होईल. तो गांधारीशी खूप प्रेमाने बोलला जेणेकरून तिला कसा तरी मुलगा व्हावा. शेवटी गांधारी गरोदर राहिली आणि नंतर नऊ महिने निघून गेले. अकरा महिने झाले, तरी गांधारीला काहीही झाले नाही, त्यानंतर धृतराष्ट्राला काळजी वाटू लागली.
त्यानंतर त्यांना पांडवांना पुत्र झाल्याची बातमी मिळाली, त्यानंतर धृतराष्ट्र आणि गांधारी निराश झाले. युधिष्ठिर प्रथम जन्माला आल्याने तो साहजिकच सिंहासनाचा मालक झाला. अकरा-बारा महिने उलटून गेले तरी गांधारीला मूल होऊ शकले नाही. ती घाबरली आणि विचार करू लागली की हे मूल जिवंत आहे की माणूस आहे की नाही.
वैतागून तिच्या पोटात दुखापत झाली, पण तरीही काहीच झाले नाही. मग तिने आपल्या एका नोकराकडून काठी मागवली आणि तिच्या पोटात मारायला सांगितली. त्यानंतर तिचा गर्भपात झाला आणि एक काळा मांसाचा तुकडा बाहेर आला, जो पाहताच लोक घाबरले कारण ते मानवी मांसाच्या तुकड्यासारखे नव्हते. काहीतरी वाईट आणि अशुभ वाटत होते.
अचानक भितीदायक आवाजाने संपूर्ण हस्तिनापूर शहर भयभीत झाले, कोल्हाळ बोलू लागले, जंगली प्राणी रस्त्यावर आले आणि दिवसा वटवाघुळे दिसू लागली. ही सर्व अशुभ चिन्हे पाहून ऋषीमुनींनी हस्तिनापूर सोडले. सगळीकडे आवाज होता. तेव्हा गांधारीने व्यासांना बोलावले. एकदा ऋषी व्यास लांबच्या प्रवासातून परत आले, तेव्हा गांधारीने त्यांचे जखमी पायांना मलम लावला आणि त्यांची खूप सेवा केली. तेव्हा त्यांनी गांधारीला आशीर्वाद दिला की तुला माझ्याकडून जे हवे, ते मागू शकतेस.
गांधारीने त्याच्याकडे शंभर पुत्र होण्यासाठी आशीर्वाद मागितला. गर्भपातानंतर गांधारीने तिला बोलावून विचारले की तू मला शंभर पुत्रांचा आशीर्वाद दिला आहेस, पण त्याऐवजी मी देहाचा तुकडा जन्माला आला आहे. त्याला जन्म द्या किंवा एखाद्या मातीत गाडून टाका. ते ऐकून व्यास म्हणाले की, मी जे सांगितले, ते पूर्ण झाले आहे, मांसाचा तुकडा आणा. यानंतर व्यासांनी तो तुकडा तळघरात नेला आणि शंभर मातीची भांडी, तिळाचे तेल आणि सर्व औषधी वनस्पती आणण्यास सांगितले.
त्यांनी त्या मांसाचे शंभर तुकडे केले आणि बरणीत ठेवले आणि तळघरात बंद केले. मग त्यांनी पाहिले की एक तुकडा शिल्लक आहे, त्यानंतर त्यांनी दुसरे भांडे मागवण्याची आज्ञा दिली आणि सांगितले की तुम्हाला शंभर मुलगे आणि एक मुलगी देखील होईल. असे म्हटले जाते की दोन वर्षांनी तळघरातून बाहेर आलेला पहिला मुलगा दुर्योधन होता. अशा प्रकारे सर्व भांड्यांमधून मुले बाहेर आली. या शंभर मुलांना कौरव म्हणतात.