पॉचेफस्ट्रूम, दक्षिण आफ्रिकेतील सेनवेस पार्क, भारताची फलंदाजी सुरू होती. हॅना बेकरने 14व्या षटकाचा शेवटचा चेंडू टाकला, जो कव्हर्सच्या दिशेने सौम्या तिवारीने खेळला होता, तिने एकेरी धाव घेतली आणि भारताच्या क्रिकेट इतिहासात तिचे नाव नोंदवले. आईच्या कपडे धुण्याच्या धोपटण्याने खेळण्याची सुरुवात करणाऱ्या सौम्याने आता आपल्या देशाला वर्ल्ड चॅम्पियन बनवले आहे. तिच्या जिद्दीने, तिच्या आवडीने तिलाच नाही तर तिच्या संपूर्ण कुटुंबाला अभिमान आहे.
भोपाळची रहिवासी असलेल्या सौम्याला अंडर-19 वर्ल्डकपसाठी निवडण्यात आलेल्या भारतीय संघाची उपकर्णधार बनवण्यात आली. या अष्टपैलू फलंदाजाने संपूर्ण स्पर्धेत मोठी खेळी खेळली नाही, पण तिची छोटी खेळीही संघाच्या विजयात महत्त्वाची ठरली. तिने या स्पर्धेत 112 धावा केल्या आणि तीन विकेट्सही घेतल्या. सौम्याचे नशीब असे की अंतिम सामन्यातील विजयी शॉटही तिच्या बॅटमधूनच लगावला गेला.
सौम्याचे वडील भोपाळचे रहिवासी असून ते जिल्हाधिकारी कार्यालयात काम करायचे. इंडियन एक्स्प्रेसशी संवाद साधताना त्यांनी सांगितले की, सौम्या खूप लहान होती, जेव्हा त्याचे कुटुंब शाहजहानाबादमध्ये राहत होते. लहानपणी ती तिच्या आईची धोपटण्याला बॅट बनवायची आणि कागदाच्या बॉलने क्रिकेट खेळायची. सौम्याला क्रिकेट खेळण्याची खूप आवड होती, ती अनेकदा वस्तीतही क्रिकेट खेळायची, पण जेव्हाही मुले तिच्यासोबत खेळायला नकार देत असत तेव्हा ती खूप निराश व्हायची.
सौम्याचे कुटुंब भोपाळला गेले, तेव्हा वडिलांनी आपल्या मुलीला क्रिकेटचे प्रशिक्षण देण्याचा निर्णय घेतला. सुरेश चैनानी यांच्या अकादमीत घेऊन गेले. मात्र, सौम्या मुलगी असल्याने सुरेशने प्रशिक्षण देण्यास नकार दिला. भारताच्या ऑफस्पिनरचे मन दु:खी झाले आणि ती दोन दिवस रडत राहिली. यानंतर वडिलांनी पुन्हा मुलीला घेतले आणि सौम्याची जिद्द आणि आवड पाहून सुरेशने तिला अकादमीत प्रशिक्षणाची संधी दिली. सौम्या या एकाच संधीची वाट पाहत होती.
अकादमीत मुली नसल्यामुळे सौम्या फक्त मुलांसोबत खेळायची. मुलगी असल्यामुळे तिला अनेक वेळा क्रिकेट स्पर्धेत भाग घेण्याची संधी मिळाली नाही. सौम्या हताश व्हायची पण संघाच्या भल्यासाठी ती बेंचवर बसायला तयार होती. सौम्याची मेहनत वाया गेली नाही. आधी तिला ज्युनियर महिला टी-20 चॅलेंज आणि नंतर वर्ल्ड कपमध्ये खेळण्याची संधी मिळाली. आज टीम इंडियाच्या विजयाने संपूर्ण भोपाळला त्यांच्या मुलीचा अभिमान बाळगण्याची संधी मिळाली आहे आणि ते जल्लोषात मग्न झाले आहेत.