जेव्हा जेव्हा चित्रपटाची कथा लिहिली जाते, तेव्हा तीन पात्रांवर खूप काम केले जाते. हे तीन पात्र चित्रपटाचे तीन प्रमुख कलाकार असतात, ज्यांच्याभोवती चित्रपटाची संपूर्ण कथा विणलेली असते. या 3 अभिनेत्यांमध्ये, एक पिक्चरचा नायक, दुसरा नायिका आणि तिसरा, परंतु अतिशय महत्त्वाचा म्हणजे चित्रपटाचा खलनायक असतो. ऑन-स्क्रीन नायक जोपर्यंत चित्रपटातील खलनायकाला मारहाण करत नाही, तोपर्यंत प्रेक्षक टाळ्या वाजवत नाहीत आणि नायक त्याच्यावर सूड उगवतो. इतकंच नाही तर दिग्दर्शक ड्रामा, ॲक्शन आणि गाणी यांची सांगड घालून चित्रपट तयार करतो.
आजच्या जमान्यात प्रेक्षक नायकापेक्षा खलनायकाला जास्त पसंती देताना दिसतात. पण 90 च्या दशकात एकापेक्षा एक खलनायक असायचे. मग तो शानचा शाकाल असो, शोलेचा गब्बर असो किंवा मिस्टर इंडियाचा मोगॅम्बो असो. जेव्हा हे खलनायक पडद्यावर आले, तेव्हा लोकांची चांगलीच तारांबळ उडाली. पण एक खलनायक आला ज्याच्या तुलनेत हे सगळे खलनायक फिके दिसू लागले. आम्ही बोलत आहोत आशुतोष राणाबद्दल.
कपाळावर मोठी टिकली, नाकात नथ आणि लाल साडी घातलेल्या लज्जा शंकराची भूमिका आशुतोष राणाने साकारली, तेव्हा सगळेच त्याच्या अभिनयाचे चाहते झाले. लज्जा शंकराचे भितीदायक रूप आणि डोळ्यातून वाहते रक्त पाहून सर्वजण घाबरू लागले. संघर्ष या चित्रपटात आशुतोषने धोकादायक गेटअप केला, तेव्हा लोकांचे लक्ष नायकापेक्षा खलनायकाकडे गेले. रक्ताने माखलेल्या चेहऱ्याने आशुतोष राणा ओरडला, तेव्हा थिएटरमध्येही शांतता पसरली होती.
या चित्रपटात अक्षय कुमार आणि प्रिती झिंटा मुख्य भूमिकेत होते. संघर्ष या चित्रपटासाठी प्रितीच्या कामाचेही खूप कौतुक झाले. लज्जा शंकराची भीती त्यांच्या चेहऱ्यावर चित्रपटात स्पष्ट दिसत होती. घाबरलेल्या अभिनेत्रीने हिंमत एकवटून खलनायकाला केवळ आव्हानच दिले नाही तर त्याचा खूनही केला. चित्रपटात आशुतोषची व्यक्तिरेखा सायको किलरची होती. जो अमर होण्यासाठी लोकांचा त्याग करतो. 4 कोटी रुपये खर्चून पूर्ण झालेल्या संघर्षने 10 कोटी रुपयांपर्यंतचा व्यवसाय केला होता.