रामायणाच्या कथेत आई शबरीला विशेष महत्त्व देण्यात आले आहे. आई शबरी या राम भक्त होत्या. त्यांनी प्रभू राम आणि माता सीतेची पूजा केली आणि वर्षानुवर्षे त्यांची वाट पाहिली. माता सीतेचा शोध घेत असताना जंगलात जाताना भगवान राम माता शबरी यांना भेटले. त्याआधी आई शबरी रोज रस्त्यावर फुले पसरायची आणि प्रभू रामासाठी चवीनुसार गोड बोरे निवडायची आणि एके दिवशी शबरीची वाट संपली, तेव्हा शेवटी तिची प्रभू राम भेटली. प्रभू राम आणि माता शबरी यांची भेट कुठे झाली होती, हे जाणून घेऊया, एवढेच नाही तर प्रभू रामांनी माता शबरीची उष्टी बोरे का खाल्ली होती.
त्यावेळी प्रभू राम आणि आई शबरी यांची भेट झाली. जेव्हा श्रीराम माता सीतेच्या शोधात जंगलात भटकत होते. रामायणात भगवान राम माता शबरीला भेटलेल्या ठिकाणाचे वर्णन आहे. ते शबरी धाम म्हणून ओळखले जाते. शबरी धाम हे दक्षिण-पश्चिम गुजरातमधील डांग जिल्ह्यातील अहवापासून 33 किलोमीटर आणि सापुतारा येथून सुमारे 60 किलोमीटर अंतरावर सुबीर गावाजवळ आहे.
शबरीचा जन्म आदिवासी कुटुंबात झाल्यामुळे तिला अस्पृश्य मानले जात होते. शबरीच्या आई-वडिलांनी तिचे लग्न एका दारुड्यासोबत ठरवले होते. शबरीला त्याच्यासोबत तिचे आयुष्य उद्ध्वस्त करायचे नव्हते. त्यामुळे ती लग्नाआधी घरातून पळून गेली आणि जंगलात ऋषीमुनींसाठी लाकडे गोळा करून फळे खात असे. सर्व ऋषी शबरीवर खूप आनंदी होते, पण एके दिवशी त्यांना कळले की शबरी अस्पृश्य आहे. तेव्हा सर्व ऋषींनी तिचा त्याग केला.
शेवटी ऋषी मातंगांनी तिला दत्तक घेतले आणि शिकवले. जेव्हा मातंग ऋषींचा अंतकाळ आला तेव्हा त्यांनी शबरीला बोलावले आणि सांगितले की एक दिवस भगवान राम तुझ्याकडे येतील आणि तुला या जगातून मुक्त करतील. तेव्हापासून शबरी रोज झोपडीला फुलांनी सजवून आणि गोड फळे घेऊन प्रभू रामाची वाट पाहत असे. जेणेकरून आंबट बोरे रामाच्या तोंडात जाऊ नये. शबरी म्हातारी झाल्यावर वर्षानुवर्षे वाट पाहत होती. भगवान राम माता सीतेच्या शोधात त्या वनात पोहोचले. जिथे शबरीची झोपडी होती.
जेव्हा प्रभू राम तलावातून पाणी घेण्यासाठी पुढे गेले, तेव्हा ऋषींनी त्यांना थांबवले आणि सांगितले की एक अस्पृश्य स्त्री या तलावातून पाणी घेते. सर्व ऋषीमुनींनी या तलावाचा त्याग केला आहे. हे ऐकून रामाने ऋषींना सांगितले की कोणतीही स्त्री अस्पृश्य असू शकत नाही. स्त्री माणसाला जन्म देते. ती अस्पृश्य कशी असू शकते? एवढे बोलून प्रभू रामांनी शबरीच्या झोपडीचा पत्ता विचारला आणि शबरीच्या झोपडीकडे पोहोचले.
प्रभू राम झोपडीत पोहोचताच शबरीने त्यांना ओळखले आणि त्यांच्या पाया पडली. शबरीने प्रभू राम आणि लक्ष्मण यांना तिच्या झोपडीत नेले आणि त्यांचे स्वागत करू लागली, मग शबरीने प्रभू रामांना उष्टी बोरे दिली आणि रामजी बोरे खाऊ लागले, तेव्हा लक्ष्मण म्हणाला की ही बोरे उष्टी आहेत. आपण कसे खाऊ शकता? यावर श्रीराम म्हणाले की ही उष्टी नसून गोड आहेत. यामध्ये माता शबरीच्या प्रेमाचा आणि आपुलकीचा गोडवा आहे. शेवटी शबरीने प्रभू रामाचा आशीर्वाद घेतला आणि देह सोडला.